رولان مباپه؛ ژان-میشل مولپوا
چکیده
چکیده – هدف این مقاله بررسی قدرت ذاتی نوشتار در ایمه سزر و فرانسیس پونگ در درهم آمیختگی گفتمان شاعرانه و بلاغی است که حول اثربخشی گفتار بیان شده است، یعنی عملکرد زبان کلامی که به عنوان کنش درک می شود. ...
بیشتر
چکیده – هدف این مقاله بررسی قدرت ذاتی نوشتار در ایمه سزر و فرانسیس پونگ در درهم آمیختگی گفتمان شاعرانه و بلاغی است که حول اثربخشی گفتار بیان شده است، یعنی عملکرد زبان کلامی که به عنوان کنش درک می شود. این امر بر اساس بعد عملگرایانه گفتار است تا آنجا که منجر به عمل در شنونده/خواننده می شود. در واقع، هم به صورت شفاهی و هم به صورت نوشتاری، به عقیده پونگ، گفتار به کسانی که از آن استفاده میکنند «قدرت زمانی و بیزمان» میدهد (پونگ، هزار و نهصد ونود و نه ، صد و هفتاد و شش ) که میتواند حالت ذهنی کسانی را که خود را در معرض بیان آن قرار میدهند، اصلاح کند. سزر، به نوبه خود، شعر خود را از منظر «نوشته ای زیبا از خشم» توسعه داد (سزر، دو هزار وشش، چهارصد و چهل و هفت)، که تأثیرگذاری آن از چیدمان شخصیت ها بر روی یک تکیه نشات می گیرد. بنابراین، این دو نویسنده، گفتمان شاعرانه را گفتاری میدانند که با قدرتهای بلاغی زبان سرمایهگذاری شده است و قادر است با تغییر واقعیت بر جهان عمل کند.
